شلوغی تن ها در کنار یکدیگر به تنهایی سهمگینی بشر را دچار ساخته و کشف یک تنهایی اصیل و سازنده در وجود آدمی می تواند به تنهایی راهگشای بسیاری از چالش ها و مشکلات باشد. تجلی تنهایی در مضامین شعری و ادبی دست مایه ای است برای بیان احساسات در غایت تنهایی باطنی یا به تعبیری شناخت درون و خودآگاهی ناشی از آن. وقتی فیلسوفی با توجه به اینکه افکارش از کلام درونی ناشی می شود و تفکر بدون زبان امکان پذیر نیست؛ حتی در تنهایی موجودی اجتماعی است. به همین ترتیب تنهایی یک شاعر در کلام و نوشته هایش در واقع تجلی اجتماعی بودن او و دغدغه مندی اش برای مردمان و مخاطبانش است.
خلوت انسان در شلوغی بی حاصل روزمرگی هایش آغاز راه نجات و رستگاری درونی وی می تواند باشد. روانشناسان حدی از تنهایی را نشانه ای از سلامت روح و روان آدمی می دانند. عرفا خلوت و تنهایی را برای رسیدن به اهداف الهی واجب و آن را یکی از منزل های مؤکد عرفان میدانند. بر این اساس، سه گانه ی - من، خدا، تنهایی- سالهاست ذهن مرا به خود مشغول و مشعوف ساخته است!
با آرزوی سربلندی و اعتلای ایران عزیز
احمدمیرابی-پاییز1401-تهران
عنوان و نام پدیدآور:در ازدحام تنهایی:اشعار عاشقانه/احمد میرابی.
79ص.
شابک: 950000ریال،9-611-324-600-978
وضعیت فهرست نویسی:فیپا
موضوع:شعرفارسی-قرن14
Persian poetry--20th century
شماره کتاب شناسی ملی:9025084
شاعر:احمد میرابی
